1. |
Kołysanka
07:14
|
|||
|
Śpij już.
już nie mów nic.
Weź się w garść, nie masz czego się bać.
Zostawiłeś uchylone drzwi - myślałem, że mogę wejść.
Przecież znam cię już od lat,
był taki czas, że byłeś mi jak brat.
A teraz zupełnie nie ten sam,
jak cień człowieka z tamtych lepszych lat.
Odwróciłeś wzrok i przyszła jak złodziej w ciemną noc.
Więc uspokój się i razem poczekajmy na świt.
Jutro będzie lepiej.
Jutro będzie ciszej.
Jutro przestaniesz się bać.
Więc zamknij oczy i weź głęboki wdech.
Nie mów nic, nie staraj się mówić, milcz.
Nie ma słów, które zmienią to, co już wiesz.
Słowa nie zmienią już nic.
Posłuchaj mnie, a ja zanucę ci
kołysankę na trudne dni.
Zapamiętaj ją i niech towarzyszy ci,
niech będzie z tobą w tym najdłuższym śnie.
|
||||
2. |
Jeszcze nie
04:15
|
|||
|
Czekam.
Ciepliwie czekam.
By przyszła noc.
By przyszedł sen.
Czekam.
Czekam już od lat -
na ciebie.
Czekam już zbyt wiele lat -
na prawdę, na nas
i na to czym mogliśmy być.
Będę czekał, aż zobaczę, że...
Będę czekał, aż poczuję, że...
Będę czekał, aż zrozumiem, że...
Będę czekał, aż pojmę, że...
Nie ma nic.
Ale mogę też biec z całych sił.
Uciekać, nie patrząc wstecz.
Zostawić wszystko co mam.
Zostawić wszystko co boli.
Zostawić wszystko co kocham.
Zostawić wszystko co straciłem.
Porzucić to kim jestem.
I mogę tak biec do ostatnich sił,
do ostatnich chwil,
aż padnę bez tchu,
kiedy będę już zupełnie zdrów.
Wolny od ciebie.
Będę biegł, aż zobaczę, że...
Będę biegł, aż poczuję, że...
Będę biegł, aż zrozumiem, że...
Będę biegł, aż przyjmę, że...
Nie ma już nic.
|
||||
3. |
Bezsenność
05:17
|
|||
|
Zamknij oczy -
to tak prosto brzmi, to jeden gest.
A co jeśli noc nie zmieni nic?
Nie rozumiesz, że ona tylko czeka bym odwrócił wzrok,
cofnął się o krok, pozwolił jej więcej wziąć?
Nie widzisz, że każdy wdech, każdy ruch, każda myśl
mrozi krew, niszczy mnie i wszystko co mam?
Powoli, falami zalewa moją duszę i myśl?
Próbuje pozbawić mnie sił?
A co jeśli sen, którego dla mnie chcesz, dręczy mnie?
Co jeśli przynosi mi tylko strach, ból i gniew?
Co jeśli gorzki ma smak, wyciska łzy, rodzi krzyk?
A co jeśli we śnie znajdę tylko to, czego boję się chcieć?
A co jeśli sen nie przyjdzie, bo...
Co jeśli ból to już wszystko co mam?
Cały ja?
|
||||
4. |
Proste słowa
04:33
|
|||
|
Już wiem co ci jest.
Kiedyś byłem tam -
o krok za daleko,
pełen szarych myśli i smutku.
Kiedy czułem, że nie ma już szans,
nie ma już dróg, którymi mógłbym pójść.
Byłem pewien, że to ten dzień.
Więc dobrze wiem,
że trzeba ci dużo prostych słów
jak chleb, jak wiara,
jak nadzieja, jak miłość.
Tak, że nawet sam i w ciemności
nie zgubisz dobrej drogi.
A jeśli słowa to za mało,
potrzeba ci dużo ciszy
między słowami,
między myślami,
żebyś mógł usłyszeć głos.
Nieśmiały głos,
cichy szept,
wszystkich tych zranionych twoimi prawdami
i wszystkich gdzieś za tobą.
I ich krzyk pośród krzywd,
pośród tego co nie jest chlebem,
ani wiarą, ani nadzieją
i na pewno nie jest miłością,
abyś zrozumiał, że nie tylko ty
walczysz, aby być.
|
||||
5. |
Serce
02:23
|
|||
|
[instrumental]
|
||||
6. |
Nieznane
06:08
|
|||
|
Nie boję się już.
To chyba nigdy nie był strach.
Jestem zmęczony.
Nie mam już sił.
I nie obchodzi mnie już
czy ona przyjdzie, czy nie.
Jestem gotowy nawet dziś.
Niech przyjdzie i uciszy szum
tych niepotrzebnych słów,
wszystkich marzeń i snów,
bezdusznych maszyn, które silą się, bym dalej był,
tych wszystkich leków, które trzymają mnie,
bym nie odleciał tam,
gdzie nieznane sny i skąd nie wraca nikt.
Czekam, aż przyjdzie tu
i otuli mój strach.
Ukoi ból i gniew.
Nauczy wierzyć
i tak jak kiedyś uwierzę.
Pokaże mi, jak zostawić to wszystko
i pozwoli mi,
pomoże mi
odejść już.
|
||||
7. |
Sen
08:14
|
|||
|
Każdego dnia tej wędrówki przez świat
nie chciałem nigdy spoglądać na szlak.
Patrzyłem na horyzont i korony drzew.
Szedłem przez las i słuchałem jak każdy ptak
śpiewa swój własny, niepowtarzalny tren.
Każdy z odobna i wszystkie razem.
Aż do dnia, gdy ułożyły niemożliwą pieśń,
piękny, niepokojący śpiew.
Zgubiłem drogę, ale przyszłaś ty
i pokazałaś mi jak nie widzieć już drzew - zobaczyć las.
Jak dzień za dniem trzymać pewny kurs,
przestać widzieć, przestać słyszeć, przestać się bać,
zacząć znowu żyć.
Lecz przyszedł sen,
w którym mogłem, chociaż przez chwilę,
usłyszeć ten śpiew, niemożliwą pieśń.
Sen, w którym mogłem cofnąć czas
i ten jeden raz
zobaczyć kim ja i kim ty mogliśmy się stać.
I chociaż wiem,
przecież to rozumiem,
że wśród tak wielu zmarnowanych szans
dałaś najlepsze, co mogłaś dać.
I choć od tylu lat
prowadzisz nas nad brzeg,
w stronę fal i z dala od drzew,
gdzie kończy się każdy szlak.
I chociaż próbowałem,
starałem się z całych sił,
ten jeden raz muszę spojrzeć wstecz.
A ty,
ty musisz wiedzieć,
musisz zrozumieć, że...
że ja wciąż tęsknię
za tamtą drogą wśród drzew.
I choć minął ból
i choć minął strach
i choć minął żal,
chcę stanąć
i chcę spojrzeć wstecz.
Bo muszę zobaczyć,
bo muszę zrozumieć
co zostawiłem.
Spojrzę tylko raz,
ostatni raz,
ale nie waż się,
nie, nie waż się ocierać łez.
Niech leczy mnie płacz.
To już ten czas, więc daj mi go
i nie bój się, bo dogonię cię.
Spotkamy się, ale odtąd muszę już iść sam.
|
||||
8. |
Spóźniony gość
07:23
|
|||
|
Cały ten świat to dla niej tylko żart,
którego sens wymyka się od tak wielu lat.
Nieobecna, niezdarna, wciąż jest gdzieś w tle.
Zawsze o tę chwilę spóźnia się.
Nie ma takich planów, do których nie wtrąci ostatnich słów,
nawet jeśli kompletnie nie wie jaki jest cel.
Dzień w dzień wydaje się, że uczy się, że to jej pierwszy raz.
I zawsze o tę chwilę spóźnia się.
Raz na jakiś czas zdobywa grand prix.
Raz na jakiś czas okazuje się, że zupełnie brak jej sił.
Raz na jakiś czas na próżno wali w drzwi,
bo ile zdążysz, tego nie zabierze ci.
I jeśli myślisz, że to ona zawsze dostanie to, czego chce,
to własnie ty, tak właśnie ty, jesteś dowodem, że spóźniła się.
|
||||
If you like Brzeg, you may also like:
The spirit of the Canterbury scene is alive and well across this groovy, harmonic psychedelic suite.
go to album
Snowflakes in July - EP
by Alex Henry Foster & The Long Shadows
Three renditions of “Snowflakes in July” explore all aspects of the song’s stunning beauty, including a mind-blowing 17-minute live version.
go to album
On their latest LP, Mogwai broaden their palette with rich synths and icy grooves.
go to album
Wives Tales & Hymns of the Earth
by Porchlight
Porchlight dish out smart and edgy post-punk, the kind where wry lyrics are spoken-sung over jittery guitars.
go to album
The debut EP from Tokyo group re:lapse delivers four gorgeous shoegaze songs, with billowing clouds of guitar cradling far-off vocals.
go to album
Ottawa duo Paragon Cause craft songs that occupy the space between goth and dream pop, with sublime melodies drifting in guitar haze.
go to album
The Gainesville emo band work through grief and mental illness with honest, empathetic hooks and dynamic guitars.
go to album
